Tijd om mij voor te stellen
Brenda. Dat is mijn naam. Die koos ik uiteraard niet zelf, mijn ouders hadden een bijzondere smaak. Maar veel Brenda's wonen er niet in mijn dorp. Naams- of persoonsverwarring komt bijna nooit voor, lekker makkelijk dus wel!
Ik heb een opleiding en 20-jarige achtergrond in de communicatiewereld. Schrijven, lezen en organiseren zijn mijn tweede natuur. Ik denk en droom in volzinnen en kom pas echt tot rust bij creatieve bezigheden. Niks beter om te aarden dan met je handen in de grond (tuinieren), rond de klei (keramiek) of met behulp van pen en papier (poëzie, kalligrafie, quotes, schetsen...). Ik floreer tussen bloemen, planten, decoratie, gezellige interieurs en elke week vind je me op het podium bij de plaatselijke toneelclub.
Maar ook diepgang en het thema 'loslaten' liggen me nauw aan het hart. Een medische problematiek kluisterde me lange tijd aan huis. Mijn hoofd wilde terug naar mijn communicatiejob, maar mijn lijf wilde niet meer mee. Het viel me niet mee om mijn hoofd het zwijgen op te leggen. Het was pas in de stilte van de aanvaarding dat ik begreep waar mijn lichaam naartoe wil. Een diepe intrinsieke interesse in zelfzorg, leren loslaten en ontspannen, lichaamswerk en persoonlijke ontwikkeling vragen om gedeeld te worden met anderen. Levenslessen die ik zelf leerde, kunnen jou misschien verrijken.
De laatste 8 jaar ben ik opgeleid in verschillende vormen van coaching, rouw- en verliesbegeleiding, ademwerk en hartcoherentie, TRE©, slaapproblemen en Individuele Emotionele Begeleiding. Ook verdiep ik me in de kracht van de nervus vagus en de polyvagaaltheorie! Daarnaast volgde ik in 2024 een onwaarschijnlijk interessante opleiding over de rol van het brein bij chronische pijnklachten. Ik ben er sindsdien van overtuigd dat heel wat chronische pijnklachten ontstaan (of in stand gehouden worden) vanuit onze mind.
Ik ben heel benieuwd naar jouw verhaal!
Liefs en misschien tot ziens!
Brenda
@Andries Vervaecke
Mijn parcours
In mijn tienerjaren was ik een zware hoofdpijn- en migrainepatiënt. Dat werd enkel erger toen ik ouder werd. Een neuroloog stelde in eerste instantie chronische hyperventilatie vast. Ik geloofde er niets van en negeerde het hardnekkig. Ondanks de constante spanningspijnen leefde ik (voluit!) mijn beste leven. Een leuke (drukke) job, een gezin met drie kinderen, een huis bouwen, een enorme drang naar telkens nieuwe hobby's en opleidingen, een druk sociaal leven, evenementen organiseren, ... ik was overal bij en aan! Tot de hoofdpijnen mijn werk, thuissituatie, energiepeil en gemoed zodanig beïnvloedden dat ik enkel nog kon over-leven.
Ondanks een lange periode 'verplicht' thuis zijn, rushte ik nog steeds door het leven. Ik mocht weliswaar niet werken, maar dat vulde ik in met andere drukke bezigheden. Want wat was ik anders nog waard? Een complete crash haalt je volledige identiteit onderuit. Wie ben je nog zonder alles wat je altijd deed? Omdat mijn gejaagde lichaam de rem niet meer vond, kwam er een opname in de psychiatrie aan te pas en een half jaar dagtherapie om meer in het reine te komen met mezelf. Het was een moeilijke, maar confronterende reis naar en in mezelf.
Na een lange strijd waarin ik vooral mijn ego het zwijgen op moest leggen, vond ik langzaam meer rust. Ik volgde tal van opleidingen om mijzelf te helen en langzaam vormde het idee om dit ooit met anderen te delen. Maar hleaas bleven de hoofdpijnen. Ten einde raad startte ik met orthodontie en onderging drie kaakoperaties in 2021 en 2022, want kaak en hoofd zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Helaas was ik geen succesverhaal, mijn tweede kaakoperatie mislukte en er volgde een derde met nadien nog twee jaar restauratiewerken aan mijn gebit. Er ging zoveel mis dat mijn lichaam een enorme traumarespons gaf en ik fysiek en mentaal weer een stevige opdoffer kreeg.
Dankzij alles wat ik meemaakte en alle opleidingen die ik volgde, beschik ik ondertussen over een ganse gereedschapskist met truucjes om spanningen los te laten. Bovendien ben ik ook steeds meer overtuigd van de 'kracht van gedachten' en het 'aanvaarden wat je niet kan veranderen'. Ik schoolde mijzelf bij en ging ook zelf in therapie. Thema's als acceptatie, loslaten, grenzen stellen, je gedachten ombuigen, doen wat je blij maakt en je omringen met energiegevers, zijn sindsdien de rode draad in mijn bestaan. Ik oefen hierin nog elke dag! Overtuigd dat heel wat mensen worstelen met dezelfde issues, deel ik graag mijn kennis en ervaringen.